ღعاشقانه هاღ

میتــــرسم…

میترســم کســـی بــویِ تنـــت را بگیـــرد،

نغمـــــه دلـــت را بشنـــــود،

و تــــــو، خـــو بگیــــری بــه مانــدنــــش!

چــــه احســـاس ِ خــط خطـــی و مبــهمی ست،

ایــــن عاشقـــــانـــه های ِحســـــودیِ مـــن!

بی وفا !!

ایـن روزهـا نـه مـجـالـی

بـرای دلـتـنـگـی دارم

و نـه حـوصـلـه ات را..

ولـی بـا ایـن هـمـه،

گـاه گـاهـی دلـم هـوای تـو را مـیکـنـد . . .

سکوت و صبوریم را

به حساب ضعف و بی کسی ام نگذار !

دلم به چیز هایی پایبند است که تو یادت نمی آید !

انســان بــودن یعنــی این کــه…

وقتـــی بــا کســی مشتــاقــانه کوهــی را بالا رفتـــی

امـــا…رو قلــه حــس کــردی ازش بــی نـــیاز شــدی

یــادت نــره کــه اون پاییـــن چقـــدر بهـــش نیـــاز داشتـــی

انســان بــودن یعنــی این کــه…

وقتـــی بــا کســی مشتــاقــانه کوهــی را بالا رفتـــی…

امـــا…

رو قلــه حــس کــردی ازش بــی نـــیاز شــدی…

یــادت نــره کــه اون پاییـــن چقـــدر بهـــش نیـــاز داشتـــی.

سکوت و صبوریم را

به حساب ضعف و بی کسی ام نگذار !

دلم به چیز هایی پایبند است که تو یادت نمی آید !

واژه هـــایم رنـــگ بــاران دارد…

وقتـــی از تـــو مــی نویســم،قلبــــم خیـــس دلتنـــگی اســــت…

وچشمــــانم طـــوفــــانی؛

چـــه زود بــا هــم بــودنمـــان خـــاطــره شد…

وکـــاش خـــاطـــره هــامـــان بــی رنــگ نشــونـــد….

یک ساعت که آفتاب بتابد…

خاطــره آن همه شبهای بــــارانی از یاد میرود….

این است حکایت آدم هــا….

فراموشـــــی….

این که چقدر از آن روز ها گذشته …

یا اینکه چقدر هر دویمان عوض شده ایم…

یا اینکه هر کداممان کجای دنیا افتاده ایم…

اصلا مهم نیست …

باز باران که ببارد ،

هروقت که میخواهد باشد ،

دلم هوایت را میکند …

بی وفا !!

ایـن روزهـا نـه مـجـالـی…

بـرای دلـتـنـگـی دارم…

و نـه حـوصـلـه ات را..

ولـی بـا ایـن هـمـه،

گـاه گـاهـی دلـم هـوای تـو را مـیکـنـد . . .

قامتم خم شده

دلــ ــــم گرفته …

حس عجیب تنهایی پاهایم را میلرزاند

خودت میدانی …

من به این نبودنت عادت ندارم

نـــــذرکــــردم سفـــره ای پهـــن کنــم…

از حـــرف های ناگفتــه دلـــم…

اگــر بـــرگــردی….

می بینی خدا…..؟؟؟

داشتیم بازی میکردیم….

اون رفت چشم گذاشت …

من رفتم قایم شدم…

ولی اون به جای من یکی دیگه را پیدا کرد و …..

من برای همیشه گم شدم…..

دلــ ـــــم کــه میگیرد…

به خودم وعــ ــــده های روز خوب را میدهـــ ــم

از همــ ــان وعده های خوبــی که:

سالهــ ــــاست به امیــ ـــد رسیدنشان

تقویــ ــم را خط خطی میکنم…

قامتم خم شده…

دلــ ــــم گرفته …

حس عجیب تنهایی پاهایم را میلرزاند…

خودت میدانی …

من به این نبودنت عادت ندارم.

بعضــــــی ها گـــریه نمی کنند !

اما …

از چشـــــم هایشان معلوم است ؛

که اشکــــی به بزرگی یک سکــــوت ،
گــــوشه ی چشمشان به کمیــــــن نشسته…

دیدی که سخت نیست تنها بدون من…؟

و صبح می شوند،شبها بدون من …

این نبض زندگی بی وقفه می زند …

فرقی نمی کند با من یا بدون من …

دیروز اگرچه سخت،امروز هم گذشت …

طوری نمی شود فردا بدون من  …

گاهی گرفته ام…..!

این جا بدون تو…..!

تو چی؟ چگونه ای؟

آنجا بدون من…؟

دستهایت را که بازکنی…

به هیچ جا بند نیستم…

سقوط میکنم….

همین جا درون شعرهایم بمان

تا وسوسه یِ دوستت دارم هایِ دروغینِ آدمها مرا با خود نبرد…

به سرزمین هایِ دورِ احساس ؛

من اینجا هر روز با تـو عاشقی می کنم بی انتها…

شعرِ من بهانه ایست برای مـا شدن دستهایمان..

تا تکرارِ غریبانه یِ جدایی را شکست دهیم……

نمی دانم آخر این دلتنگی ها به کجا خواهد رسید…

دنیا پــــــُر شده از قاصدکهایی که

راهشان را گم می کنند!!

نـــــــه میتوانی خبری دهی …

و نــــــــه خبری بگیری !